چند نکته در مورد پرورش کودک دوزبانه
آیا لازم است برای دوزبانه شدن کودکمان من و همسرم هر کدام فقط به یک زبان با او صحبت کنیم؟ مثلا یکی تنها فارسی و دیگری تنها انگلیسی.
والدین کودکانی که در حال فراگیری زبانی غیر از زبان مادری هستند راه های متعددی را برای موفقیت هرچه بیشتر در این مسیر انتخاب می کنند. از جمله راهکارهایی که اخیرا باب شده جدا سازی زبان پدر و مادر است. اگر شما هم به امتحان این روش فکر می کنید این پست را حتما مطالعه کنید.
اگر دلیلتان برای انتخاب این روش جلوگیری از گیج شدن یا اصطلاحا قاطی کردن زبان ها توسط کودکتان است، خوبست بدانید که مغز کودک هیچ نیازی به این کار ندارد! دکتر اریکا هاف، روانشناس رشد و محقق برجسته در زمینه دوزبانگی، معتقد است که کودک توانایی تفکیک چند زبان از یکدیگر را به خوبی دارد، حتی اگر والدینش همزمان از چند زبان استفاده کنند. او می گوید: هیچ تحقیقی تاکنون نشان دهنده نیاز کودک برای جداسازی افراد و زبانها از یکدیگر و گیج شدن کودک نبوده است.
از سوی دیگر مزیت اصلی این روش می تواند این باشد که کودک به میزان یکسانی در معرض هر دو زبان، مخصوصا زبان اقلیت، قرار بگیرد. که البته این در صورتی است که کودک زمان های نسبتا برابری را با هر دو والد سپری کند و فعالیت های مشابهی را با هر دو والد تجربه کند.
مثلا اگر کودک صبح ها با مادر به گردش برود و عصر ها را با پدر در خانه بگذراند به احتمال زیاد دامنه لغاتش در یک زبان در ارتباط با محیط اطراف و فعالیت های خارج از خانه تقویت می شود (مثلا تاب بازی، خرید، پارک) و در زبان دیگر در مورد فعالیت های داخل خانه (مثلا قاشق، بشقاب، حمام).
پس اگر به این روش فکر می کنید حتما امکان برقراری تعادل میان زمان و نحوه در معرض قرار دادن به هر دو زبان از جمله انواع فعالیت ها، بازی ها، و کتاب خوانی را در نظر داشته باشید.
برگرفته از مجله نیویورک تایمز
نویسنده:آتوسا جلال پور